محسن موحدی یگانه
چکیده
پیش‌زمینه : پیچ‌خوردگی سین‌دسموز بین یک تا یازده درصد صدمات مچ پا را شامل می‌شود. درک مکانیسم آسیب وارده، معاینه دقیق و استفاده از روش‌های نوین تصویربرداری و آرتروسکوپی مچ پا اهمیت به‌سزایی در ارزیابی و درمان این ضایعه دارد. مواد و روش‌ها: یازده بیمار (۹ مرد، ۲ زن) با میانگین سنی ۲۶ سال (۳۸-۲۲ سال) با تشخیص آسیب سین‌دسموز، از ...
بیشتر
پیش‌زمینه : پیچ‌خوردگی سین‌دسموز بین یک تا یازده درصد صدمات مچ پا را شامل می‌شود. درک مکانیسم آسیب وارده، معاینه دقیق و استفاده از روش‌های نوین تصویربرداری و آرتروسکوپی مچ پا اهمیت به‌سزایی در ارزیابی و درمان این ضایعه دارد. مواد و روش‌ها: یازده بیمار (۹ مرد، ۲ زن) با میانگین سنی ۲۶ سال (۳۸-۲۲ سال) با تشخیص آسیب سین‌دسموز، از نظر علایم بالینی و پرتونگاری بررسی و نتایج درمانی براساس مقیاس انجمن پا و مچ پای آمریکا ( AOFAS ) ارزیابی گردید. میانگین زمان آسیب تا انجام آرتروسکوپی ۹ ماه (۱۲-۶ ماه) و میانگین زمان پیگیری بعد از جراحی ۱۲ ماه (۲۴-۶ ماه) بود. یافته‌ها : نتایج درمان در ۷ بیمار عالی (۱۰۰-۸۵) و ۴ بیمار خوب (۸۵-۷۰) بود. در آرتروسکوپی گیر افتادن بقایای رباط پاره شده در مفصل باعث درد میشد. این موارد در عکسهای اولیه دیاستاز نداشتند و در حین آرتروسکوپی علایمی از ناپایداری واضح مشاهده نگردید. در بعضی موارد تغییرات غضروفی در طرف مقابل و لبه مدیال قله تالوس دیده شد. نتیجه‌گیری: آسیب پنهان رباط سین‌دسموز میتواند عامل دردهای مزمن مچ پا باشد. دبریدمان رباط به روش آرتروسکوپی در مواردی که بیثباتی مفصل وجود نداشته باشد مؤثر می‌باشد .
محسن موحدی یگانه
چکیده
پیش‌زمینه: ناپایداری مزمن خارجی مچ پا به‌دنبال پیچ‌خوردگی حاد بین ۱۵ تا ۴۸ درصد می‌باشد. در مواردی که درمان غیرجراحی نتایج رضایت‌بخشی نداشته باشد، درمان جراحی انجام می‌شود. ضایعات همراه داخل یا خارج مفصلی می‌توانند بر نتایج این اعمال تاثیر بگذارند. هدف از این مطالعه تشخیص و درمان جراحی همزمان ضایعات همراه در ناپایداری مزمن ...
بیشتر
پیش‌زمینه: ناپایداری مزمن خارجی مچ پا به‌دنبال پیچ‌خوردگی حاد بین ۱۵ تا ۴۸ درصد می‌باشد. در مواردی که درمان غیرجراحی نتایج رضایت‌بخشی نداشته باشد، درمان جراحی انجام می‌شود. ضایعات همراه داخل یا خارج مفصلی می‌توانند بر نتایج این اعمال تاثیر بگذارند. هدف از این مطالعه تشخیص و درمان جراحی همزمان ضایعات همراه در ناپایداری مزمن مچ پا و بررسی اثر آن بر نتیجه ترمیم آناتومیک رباط‌های خارجی مچ پا بود.مواد و روش‌ها: ۱۸ بیمار سنین ۲۱ تا ۴۵ ساله با پیچ‌خوردگی مکرر مچ پا مطالعه شدند. اندیکاسیون جراحی براساس شکایت بیمار همراه با علایم ناپایداری مچ پا و یا درد و شکست در درمان فیزیوتراپی برای حداقل یک دوره سه ماهه بود. تمام بیماران تحت بررسی آرتروسکوپیک ضایعات داخل مفصلی و جراحی ضایعات زردپی پرونئوس برویس قبل از ترمیم آناتومیک رباط‌های خارجی مچ پا به روش بروستروم (Brostrom) و استفاده از بخیه قلاب‌دار قرار گرفتند. تمام بیماران قبل و بعد از عمل با مقیاس انجمن پا و مچ پای آمریکا (AOFAS) ارزیابی شدند.یافته‌ها: میانگین زمان بین آسیب و جراحی ۱۹ ماه و دو هفته (۳۶-۳ ماه) و میانگین زمان پیگیری بعد از جراحی 14 ماه (۲۲-۶ ماه) بود. تمام بیماران قبل از عمل امتیاز پایین داشتند، ولی بعد از عمل ۱۴ بیمار (۷۹%) نتایج عالی و ۴ بیمار (۲۱%) نتایج خوب داشتند.نتیجه‌گیری: ترمیم مستقیم و آناتومیک رباط‌های خارجی مچ پا و ترمیم آسیب تاندون پرونئوس در ناپایداری مزمن مچ پا مؤثر می‌باشد.
